Uncategorized

ไม่มีวันไหนไม่เจอ… ฝุ่น

ฝุ่น… สสารอนุภาคเล็กที่แทบจะมองไม่เห็นด้วยตาเปล่า แต่พิษสงเกินตัว ทั้งเป็นสาเหตุของอาการภูมิแพ้ เป็นสารเคมีขนาดเล็กที่ลอยอยู่ในอากาศ สาเหตุสำคัญของโรคปอดหรือโรคร้ายเเรง ทำให้ในปัจจุบันได้มีความพยายามในลดปริมาณทั้งด้วยเทคโนโลย สินค้านวัตกรรมต่างๆ เพื่อหลีกเลี่ยงและป้องกันตัวเองจากฝุ่นเหล่านั้น แต่ทว่าในขณะที่พวกเราต่างพยายามหลีกหนีจากฝุ่น กลับมีคนกลุ่มหนึ่งที่ต้องใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับฝุ่นอย่างเลี่ยงไม่ได้ชนิดที่ว่า


ไม่มีวันไหนไม่เจอ…ฝุ่น

“นางรุ่งเรือง วงศ์เพ็ญ อายุ 50 ปี เจ้าหน้าที่งานรักษาความสะอาด ของกรุงเทพมหานคร เก็บกวาดขยะมูลฝอยบริเวณ ถ.พระราม 4 เขตปทุมวัน ท่ามกลางสถานการณ์ฝุ่นละอองขนาดเล็ก หรือ PM 2.5 โดยในหลายพื้นที่ของกรุงเทพฯ พบค่าฝุ่นสูงเกินค่ามาตรฐาน ซึ่งอาจส่งผลกระทบต่อสุขภาพได้”

นางรุ่งเรือง วงศ์เพ็ญ อายุ 50 ปี เจ้าหน้าที่งานรักษาความสะอาด ของกรุงเทพมหานคร

จากส่วนหนึ่งของบทสัมภาษณ์พนักงานทำความสะอาด ในเดือนมกราคม 64 ซึ่งเป็นช่วงหลังจากวิกฤติมลภาวะ ฝุ่น PM2.5 ปกคลุมประเทศไทย ด้วยหน้าที่ที่ต้องปฏิบัติงานอยู่ริมถนนที่คละคลุ้งไปด้วยฝุ่นควันและ PM 2.5 ถึงเเม้ว่าช่วงเวลาในขณะให้สัมภาษณ์นั้นจะผ่านพ้นช่วงวิกฤติมลภาวะไปแล้ว แต่สำหรับบุคลากรกลุ่มนี้ พวกเขาไม่มีวันได้ก้าวพ้นช่วงเวลาที่จะต้องเผชิญฝุ่นนั้นเลย

สองมือจับไม้กวาด ปัดป่ายไปมาเพื่อรักษาความสะอาด แต่ก็ต้องแลกมาด้วยฝุ่นควันฟุ้งจากพื้น ควันไอเสียจากรถสัญจร

และเมื่อย้อนมองตน เราใช้ชีวิตในวันฟ้าใสอากาศบริสุทธิ์อย่างเบิกบาน โดยไม่รู้เลยว่าตลอดเส้นทางสัญจรบนฟุตบาท ป้ายรถเมล์ริมถนน ร้านอาหารริมทาง ณ บริเวณเหล่านี้ เราก็ต้องใช้ชีวิตจมอยู่กับฝุ่นควันและPM2.5 เช่นเดียว

เเม้จะน้อยนิดจนไม่รู้สึก แต่อย่าหลงละเลยควันพิษที่ค่อยๆลอยละล่องเข้าสู่ปอดของเรา

อ่านบทสัมภาษณ์เพิ่มเติม >>>https://www.facebook.com/PPTVHD36/posts/5474897352527999/

Cr. Facebook PPTV HD 36

Cr.รูปภาพหลัก urban creature

Related Posts